به گزارش ایرنا، فرزانه شکیبافر روز سه شنبه اظهار داشت: هر فرد در هر سطحی از چاقی اگر بتواند 5 تا 10 درصد وزن خود را کم کند، می تواند تا حد زیادی عوارض مرتبط با چاقی را کاهش دهد. 

 وی اظهار داشت: به دست آوردن وزن طبیعی از طریق اندازه‌گیری شاخص توده بدنی (BMI) حاصل می‌شود که می‌توان آن را از تقسیم وزن برحسب کیلوگرم به مجذور قد برحسب متر به دست آورد.

 مدیر پروژه دهکده چاقی ادامه داد: اگر نتیجه این محاسبه 18.5 تا 25 بود فرد وزن طبیعی دارد و اگر 25 تا 30 بود، دچار اضافه وزن و بیشتر از 30 درجات مختلفی از چاقی را نشان می‌دهد.

 به گفته شکیبافر، آمار چاقی در کودکان ایرانی نیز کم نیست که این مسئله به دلیل بی‌توجهی خانواده‌ها و عادت‌های غذایی غلط شکل گرفته است چرا که کودکان همچون لوح سفید بوده که والدین می تواند به هر طریق روی آن نقاشی کنند و از آنجایی که کودک تصوری از مزه و حجم غذا ندارد چاقی آن به اشتباه والدین باز می‌گردد.

 این متخصص تغذیه افزود: برخی پیشنهاد می‌کنند که برای رفع چاقی و اضافه وزن غذا کمتر خورده شود و ورزش بیشتری صورت گیرد در حالی که مسئله پیچیده‌تر است و باید ابتدا انگ‌هایی که به چاق‌ها نسبت داده می‌شود را برداریم چرا که همه چاق‌ها ممکن است کم تحرکی نداشته باشند یا زیاد غذا نخورند.

 وی در مورد 2 نکته طلایی برای مقابله با چاقی گفت: برای درمان چاقی در گام نخست افراد چاق باید با متخصص تغذیه و روانشناس مشاوره شوند و در گام دوم به این نکته توجه داشت که هر فردی در هر سطح از چاقی اگر بتواند 5 تا 10 درصد وزنش را کم کند، کافی بوده و این مسئله قابل دسترس است و از عوارض منفی در این زمینه می‌کاهد.

 شکیبافر با اشاره به راه اندازی دهکده چاقی در دهکده خلیج فارس به مناسبت روز جهانی چاقی از 11 اکتبر به مدت 3 روز تصریح کرد: دهکده دیابت هم با هدف اطلاع رسانی و افزایش آگاهی مردم در روز جهانی دیابت 23 آبان ماه در یکی از پارک های تهران برگزار خواهد شد.

 از کل تعداد مرگ و میرها در سال 1990 (1369) که شامل 372 هزار فقره بود، حدود 21 هزار و 500 مرگ یعنی حدود 6 درصد مرگ ها قابل انتساب به اضافه وزن و چاقی بوده اند؛ در حالی که از تعداد کل 385 هزار مرگ در ایران طی سال 2015، حدود 50 هزار مرگ یعنی معادل 13 درصد از مرگ و میرها، قابل انتساب به اضافه وزن و چاقی بوده است.

 این مرگ ها، طی سال 1990 ( 1369) در زنان حدود 10 هزار و 500 فقره بوده که در سال 2015 (1394) به 22 هزار مورد رسیده و بیش از دو برابر شده است.

 تعداد مرگ های قابل انتساب در مردان نیز از حدود 11 هزار در سال 1990 به 27 هزار در سال 2015 افزایش یافته و بیش از دو برابر شده است.